- PROSEUCHA
- PROSEUCHAa Graeco, προσευχὴ, i. e. precatio, Metonymice locum precationis seu Oratorium Iudaeorum saepissime signiscat: qualia loca an a Synagogis Scholisque Iudaeorum fuerint diversa, in quaestione est. Beza Notis in Actor. c. 16. v. 13. eadem cum Synagogis: Philo Iudaeus de vita Mos. cum Scholis, facit. Vide quoque Epiphanium tom. 2. l. 3. c. 80. Erant autem quaedam earum extra civitates, qualis iila Philippis, in qua Apostolus Paulus, καθίσας ἐλάλει ταῖς συνελθούσαις γυναιξὶ, Considens alloquebatur mulieres, quae convenerant, loc. cit. qui tamen situs contionantem potius, quam precantem, exhibet Paulum. Interim precabantur olim stando, ingeniculando et sedendo. Abrahamus stabat coram Domino, Genes. c. 18. v. 22. ut et Publicanus, Lucae c. 18. v. 13. Unde et Proverb. Sine stationibus non consisteret mundus, apud Rabbi Iuda, inl. Musar. Vide Drusium praet. Matth. c. 6. v. 5. Stephanus posuit genua Actor. c. 7. v. 60David sedebat coram Domino, 2. Sam. c. 7. v. 18. etc. Et quidem, Maimonides ex iure suis avito, aliique Magistrorum tradunt, ubicumque fuerit Israelitarum numerus denarius, eos oportere Proseucham sibi qualem cumque ad orandum aedificare, quae nuncupatur Domus Synagogae. Etiam in urbe qualibet, quoties sui essent iuris, invitos, reliquorum iussu, cogendos esse ad aedificandam sibi Synagogam et librum Legis, Prophetarum ac Hagiographorum comparandum etc. Dein subdit Proseuchas, ac Synagogas ita ubique exstrui debere, ut respiciant plagam illam, in quam precari mos est Urbis illius. Nempe orantis facies omnibus ex locis dirigenda erat versus plagam, in qua Templum situm erat, vide infra ubi de Respectu Templi Ad harum porro ostia, sicut ad Templi portas, mendicorum turba confluere solebat, a populo elcemosynam rogatura; unde factum, ut vox pro Nosocomio, vel potius Ptochotrophio, nonnumquam fuerit usurpata. Iuvenalis, Sat. 3. v. 296.—— Quâ te quaero Proseuchâ.Nec omittendum, cum de loco precationis hîc sermo, Talmudistas, populi negligentiam in precando obiurgantes, triplex Amen apud illos in usu esse, dicere consuevisse, quorum laudabile nullum. Primum vocarunt Jethoma, i. e. pupillum, cum absque zoelo ac animi fervore: alterum Cetupha, i. e. surreptitium, cum praecipitanter, prece nondum finitâ: tertium Ketugna, i. e. sectile, cum per oscitantiam, quasi in duas partes, sectum esset, pronuntietur, vide Caninium de Locis N. Test. c. 5. p. 38. Thom. item Godwyn. de Ritibus Hebr. l. 1. c. 3.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.